Część ekipy (Łukasz, Michał w ostatniej chwili Maciek), wczesnym rankiem udali się Cozmo busem w kierunku zwanym - " przygodą ". Ania, Rita, Emilka i Ja-Gerard, wylecieliśmy tanimi liniami do Mediolanu późnym wieczorem - skąd kilka godzin później, odebrała Nas dzielna drużyna z Cozmo busa.
Podróż trochę męcząca - zapewne bardziej dla tych, którzy poruszali się jedynie autem, ale daliśmy radę i już o 5 nad ranem stawiliśmy się na miejscu, gotowi na odebranie swojej porcji zaległego spokojnego snu. Dodam, że dla Ritki była to pierwsza podróż w życiu i dla niewtajemniczonych odkryje fakt, że ma tylko i aż 3,5 miesiąca-" jak ten czas szybko i nieubłagalnie znika z przyznanego Nam limitu? " Cały czas mam wrażenie, że narodziła się chwilę temu. W każdym bądź razie dała radę na 5+ lub na 6-tkę według nowszych standardów i już oswaja się mentalnie z tutejszymi trasami. Dziwnie to brzmi, ale dzień rozpoczęliśmy po południu - co istotnie wpłynęło na mniejszą ilość czasu na organizację długo wyczekiwanego pierwszego wyjścia na rower. W trakcie przygotowań wyniknęła mało fajna niespodzianka, która wykazała nasze braki w trakcie pakowania Cozmo busa. "Gdzie kucharek sześć tam nie ma co jeść " pasuje do tej sytuacji jak ulał.
Pakowaliśmy towary przed wyjazdem w pięć osób i dopiero na chwilę przed naciśnięciem pedałów, gdy piękne słońce zachęcało do jazdy, emocje sięgały zenitu, okazało się, że do Husqvarny mc5 należącej do Ani, nie spakowaliśmy tylnej ośki koła. Od chwili, gdy się Ania o tym dowiedziała, zdecydowanie lepiej i bezpieczniej było zachować dystans i zejść z Jej pola widzenia. Było nerwowo, ale padła decyzja, że ja dzisiaj odpuszczam jazdę, Maciek wsiadania moje Levo, a ośkę z Maćka Husqvarny umieszczamy w Ani rowerze. I tym sposobem wyruszyli na rozpoznanie terenu wokół domu, o którym opowiem trochę więcej w następnych wpisach jak i o samym terenie, który przez wielu uznany jest za europejską mekkę kolarstwa enduro.
